SZTUKA BEZ PRZYNUDZANIA

Posada tablicy w auli naszej szkoły jest bardzo zaszczytna. Wiele widzę, wiele wiem. Czasem nawet biorę udział w akademiach i spektaklach, co należy do szczególnie przyjemnych zajęć. Dzięki temu wiem też, jak wygląda proces tworzenia akademii i spektaklu. W tej notce chciałbym skupić się na przedstawieniach historycznych.

Ostatnimi czasy proces ich tworzenia uległ zmianie. Jak wiadomo bowiem od lat za spektakle odpowiedzialna była Pani Monika Czaja oraz Pan Marek Dykier – nauczyciele historii. Jednak ostatnimi laty zaangażowanie uczniów ułatwiało im sprawę. Choćby sam scenariusz. Ostatnie trzy scenariusze do przedstawień historycznych napisał Mateusz Viru Barczyk, mówią, że to korzystne. W tym roku na 11 listopada uczniowie zostali zaskoczeni, gdyż autorem scenariusza okazał się być młodszy brat scenarzysty poprzednich przedstawień – Maciej Barczyk.

Scenariusz różnił się od tych wcześniejszych tym, iż nie skupiał się na samym dniu niepodległości, a na Polsce, patriotyzmie oraz amerykanizacji. Główne role zagrał znany już z poprzednich lat niezrównany duet – Kamil Sewera i Olek Walkowicz. Nie mogło też zabraknąć postaci historycznych, takich jak Lech Wałęsa (w tej roli jak zwykle kontrowersyjny Szymon Grodski)  czy Caryca Katarzyna II (po raz pierwszy grana przez kobietę – Zuzannę Lelek). Nie mogę też nie wspomnieć o wspaniałym chórku, w którego skład wchodzą Zuzanna Lelek, Kinga Glagla, Paulina Walkowicz oraz Mary Lubomska. Olek Walkowicz także nie omieszkał popisać się swym śpiewem.

Mnie się podobało, bo momentami było kontrowersyjnie, a jak wiadomo kontrowersja budzi ludzką (a także i moją) ciekawość. W dodatku zdecydowanie nie było przynudzania. Z przedstawienia na przedstawienie aktorzy są coraz lepsi. Aż się łezka w oku kręci, gdy widzę jak robią się coraz starsi i dojrzalsi.

Cóż, pozostaje mieć nadzieję, że w tym właśnie składzie zostanie zrobione jeszcze niejedno przedstawienie.